Day 9: Antelope Canyon

De wekker ging vandaag om half 8, we stonden vroeg op om naar de Antelope Canyon te gaan. 4 jaar geleden toen we naar Page gingen en ook de Antelope Canyon bezochten zijn we naar de Upper Canyon geweest. Deze Canyon was relatief kort en vlak om te lopen. Dit keer wilden we graag de andere Canyon bezoeken, de Lower Canyon, hier konden we niet vooraf boeken en zijn er maar een bepaald aantal plaatsen per dag beschikbaar. Vandaar dat we vroeg wilden gaan zodat we zeker mee konden gaan en de drukte voor waren. Rond half 10 waren we bij de Canyon en 5 minuten later konden we meteen mee met een groep van zo’n 20 mensen. In deze Canyons mag je alleen maar met een gids komen omdat er in de jaren ’90 mensen zijn omgekomen tijdens een heftige regenbui, dan lopen de Canyons hier namelijk vol met water en rotzooi. Een jonge gast liep met ons mee en hij wist natuurlijk de beste plekjes om foto’s te maken, hij maakte dan ook meerdere keren met onze camera’s foto’s van de beste plekken van de Canyon. Om de Canyon in te komen moesten we toch wel een behoorlijk steile klim via kleine trapjes naar onder maken. Dit was juist wat deze Canyon zo mooi en bijzonder maakte t.o.v. de andere Canyon die we 4 jaar geleden zagen, je moest vaak klimmen en tussen kleinere spleten doorglippen om de Canyon door te komen. De tour duurde zo’n anderhalf uur en de Canyon was vrij lang. Kijk zeker naar de foto’s van vandaag, want er zitten echt mooie plaatjes bij van de Antelope Canyon!! Na een hele klim te hebben gemaakt en we weer boven waren bij de auto, reden we terug naar het huis om ons even te verzorgen en om te kleden. Dit was wel nodig want het zand zat werkelijk overal in onze kleren en kleefde erg aan de huid. In het huis hebben we nog even geen internet, maar ik wilde toch wel graag de blog plaatsen van gisteren dus zijn pap en ik even naar de Safeway, een supermarkt, gereden waar internet was om de blog en foto’s te plaatsen, terwijl de rest even kon rusten. Op de terugweg wilde ik toch ook wel eens een stukje in de auto rijden en ben ik een klein stukje naar het huis gereden, toch wel raar zo’n automaat te rijden. Nadat we terug waren was het pas half 2 en wilden we nog wel wat van de omgeving zien. We reden eerst richting de Glen Canyon dam, het kleine broertje van de Hooverdam om hier even het visitor center naar binnen te kunnen en Lake Powell te kunnen zien. Hierna reden we verder riching Lake Powell en reden we ook Utah binnen. Bij de Lone Rock, een strand waar we 4 jaar geleden ook zijn gestopt, wilden we weer even over het strand lopen om het meer van dichtbij te bekijken. We reden dus naar het meer en een Park Ranger vertelde ons al om gewoon op het asfalt te parkeren en niet verder naar het strand te rijden, waar een parkeerplaats dichterbij het strand was op een onverharde weg. We parkeerde dus op de verharde parkeerplaats, maar zagen dat het strand nog vrij ver weg was. Pap en ik stapten weer in de auto om hem dichter bij het strand te plaatsen. Even een mooie wandeling op het strand, maar omdat het veel waaide en het vrij warm was hielden we het snel voor gezien. Toen we in de auto zaten zagen we dat het toch wel een probleem kwam om weer naar de gewone weg te komen, een vrij steile berg met vrijwel alleen maar zand. Pap besloot dus vol te gassen om toch de berg op te komen. Je ziet hem dus al aankomen! Het ging helemaal mis, we kwamen na een paar meter goed vast te zitten in het zand, we probeerden de auto er nog uit te duwen in de hitte, maar de wielen groeven zich alleen maar verder in het zand. Mam zei dus tegen mij: ‘Mel loop maar even terug naar de ingang waar die Park Ranger zit.’ Ik dacht dus ach als ik die heuvel op loop zal ik er wel zijn….dus niet!! Maarja, die auto moest er toch uit, dus liep ik maar 2 km verder door de brandende zon in de woestijn om naar de hut van die Ranger te lopen. Eenmaal bij dat hutje kwam pap even later al aanrijden. Een aardige man met een grote Pick Up Truck had hem er al uitgetrokken met het nodige trekken, de auto moet volgens pap aardig heen en weer zijn gegaan. Jammer genoeg hebben we geen foto’s genomen van dit tafereel…toch wel jammer achteraf! Toch maar niet meer met de huurauto op onverharde wegen gaan, hebben we vandaag geleerd….nu snappen we waarom dit überhaupt eigenlijk niet mag van de verhuurmaatschappij. Na weer een avontuur te hebben meegemaakt besloten we dat het toch wel genoeg was geweest vandaag en de rest van Page morgen maar te doen. We kochten 2 buckets kipstukken en wat brood en sla bij de Walmart en gingen eten in het huis, wel eens lekker i.p.v. elke dag bij het restaurant te zitten. Om 7 uur waren we dus in het huis en de rest van de avond blijven we dus lekker hier om wat bordspellen te doen en even uit te rusten. Morgen gaan we eerst nog wat sightseeing doen en daarna een halve dag naar het meer om lekker te zwemmen, want het zou morgen weer een warme dag worden.

Tot de volgende blog,

Melvin