Day 20: The Black Hills

Gewaarschuwd: Vandaag een lange blog!!

We stonden vandaag om half 8 op, maakten ons klaar, ontbeten in het hotel en wilden eigenlijk vroeg wat gaan doen, omdat er vandaag veel op het programma stond. Maar helaas ging alles niet zoals gepland vanmorgen, Michelle voelde zich toch heel slecht en toen pap even naar haar keel keek, was het helemaal ontstoken. Dus moesten we eerst naar een dokter omdat ze toch echt een receptje nodig had. De eerste dokter hier in de buurt ligt dus blijkbaar in Rapid City, een half uurtje rijden. Dus reden we om 9 uur weg naar Rapid City, het duurde even bij de dokter maar ze onderzochten haar goed en kreeg een recept, want de dokter schrok toch ook wel hoe haar keel ontstoken was. We moesten even naar de walmart om het recept daar op te halen, eenmaal daar hadden ze nog een half uur nodig om het recept klaar te maken. En een half uur in de walmart kom je niet uit zonder veel gekocht te hebben. Toen we uiteindelijk klaar waren konden we eindelijk richting Mount Rushmore rijden, dat origineel maar 5 minuten van ons hotel af lag. Rond 12 uur kwamen we aan en konden we genieten van de 4 beelden van de presidenten in de rots. Toen we aankwamen zagen we meteen al dat het weer er slecht zou gaan uitzien vandaag. Hier in de bergen blijven de wolken toch echt hangen, dat maakte het van de ene kant ook wel weer mooi. We hadden de hele dag drupregen, maar de wolken die hier zo tussen de bergen hangen, en waar we vaak doorheen reden, waren prachtig om te zien. Bij Mount Rushmore waren bijna geen ‘normale’ toeristen zoals wij, het zag er zwart van de Bikers die van Sturgis afkwamen. Wel weer gaaf om te zien al die bikers en hun Harley’s. Bij Mount Rushmore maakten we natuurlijk velen foto’s en liepen we de trail van zo’n 45 minuten die we 4 jaar geleden ook liepen. 4 jaar geleden was het hier echter vrij warm, nu was het aan het begin droog maar begon het onderweg te druppen. Toen we dus terugkwamen bij het visitor center begon over de hoofden water te lopen, waardoor de presidenten een beetje triest uitzagen, wel apart! Toen we weg wilden gaan zag ik in de shop toch wel iets heel moois en aparts staan dat ik graag wilden hebben. Voor Mount Rushmore hangt een vlag van elke staat, die hier precies een jaar hangen en dan worden afgepakt, deze kon je hier dus kopen, die van vorig jaar dus (je zult ze zien op een van de foto’s). Ze stonden in een mooie houder en er is dus van iedere staat maar een per jaar te koop, helaas waren ze al 6 maanden geleden afgehaald, en enkele staten die ik het liefst wilde hebben hadden ze niet meer. Ze hadden wel nog Nevada, de staat waar Las Vegas ligt, deze vond ik toch ook wel gaaf en besloot deze mee te nemen. Ik mocht van Chani’s ouders nog een cadeautje uitzoeken hier in de US omdat ik volgende week jarig ben en nam dit dus als cadeautje mee, bedankt echt een heel speciaal souvenir! Bij Mount Rushmore heb je niet zoveel tijd nodig dus na zo’n 3 uur uurtjes reden we weer verder. We reden richting Crazy Horse om deze ook even te zien, maar de wolken waren zo dicht op de bergen dat we het vanaf enkele honderden meters niet eens zagen liggen. We besloten dus verder te rijden richting Wind Cave National Park. Dit was nog wel een stukje rijden. We konden dit park van 4 jaar geleden, toen we er toevallig doorheen reden en dit park echt prachtig vonden, omdat we hier toen onze eerste bizons zagen. Natuurlijk hoopten we nu weer wildlife te zien dus reden we er weer heen. Eenmaal binnen zagen we overal weer de prairiehondjes uit de grond steken, echt grappig die diertjes. We reden even langs het visitor center en daarna verder naar de plekken die ons bekend voorkwamen van 4 jaar geleden. Onderweg hier naartoe zagen we onze eerste bizon van zo’n 50 meter afstand lopen. Helaas was hij weer snel de heuvel over. Op de plek waar we 4 jaar geleden een hele grote kudde zagen stopten we dit keer en je raadt het al: geen bizon te bekennen hier. We pakten onze verrekijkers en jahoor in de verte zagen we een hele grote kudden lopen, ze waren wel heel ver weg en met de auto kwam je hier niet. We reden weer terug en even later zagen we dezelfde bizon als even geleden, hij liep de weg over en liep daarna maar liefst 2 meter naast onze auto. Wel heel gaaf die bizons weer, alhoewel Chani het wel even eng vond, een bizon zo groot als een auto 2 meter van je auto af. We reden weer verder en onderweg zagen we overal zeer veel herten, dus de hele rit zit je te kijken of je er weer een ziet. We besloten terug te rijden naar Crazy Horsen, omdat het weer iets was opgeklaard. We parkeerde auto precies op de dezelfde parkeerplaats als 4 jaar gelden, iets verderop van Crazy Horse. We maakten enkele foto’s vanaf een afstand en reden weer verder. Daarna reden we richting Needles Highway in Custer State Park. Dit is een weg waarbij je vaak door zeer krappe tunneltjes door de bergen moet rijden. We reden rond 6 uur het ’s avonds pas deze weg op en verwachtte dat we binnen een uurtje wel weer uit het park te zijn. De weg was werkelijk prachtig om te rijden! We reden zeer hoog door de bergen waardoor je vaak tussen en boven de wolken reed, ook waren de bossen en de rotsen prachtig gevormd. We zagen ergens in het park alweer een bizon liggen, dit keer op een afstand. De weg was wel zeer bochtig en vaak erg steil waardoor we allemaal wel misselijk werden richting het eind van de weg. De rit duurde ook veel langer dan gepland waardoor we pas om half 9 weer aankwamen in Keystone. De meeste restaurants waren al dicht maar we aten een pizza bij een pizzatent vlak bij ons hotel. We reden daarna vlug naar ons hotel, want het was al laat. Nu even uitrusten en morgen gaan we naar Sturgis om daar van de Motorrally te genieten!

Tot morgen,

Melvin